(zdjęcie)
Crêpes Suzette to francuski deser składający się z naleśników (crêpes) i sosu z karmelizowanego cukru i masła, soku z mandarynek, albo pomarańczy, startej skórki cytrusowej, oraz likieru Grand Mariner, triple sec albo Curaçao, podpalanych przy podawaniu deseru.
Pochodzenie dania i jego nazwa są dysputowane. Jedna wersja twierdzi, że zostało ono wykreowane przez pomyłkę w 1895 roku przez Henri Charpentier - 14 letniego asystenta kelnera w Café de Paris w Monte Carlo. Przygotowywał on deser dla ówczesnego Księcia Walii (późniejszego króla Edwarda VII), wśród którego gości był piękna dziewczyna o imieniu Suzette. Historia ta została opowiedziana przez samego Henriego w autobiografii Life à la Henri, a później zakwestionowana przez Larousse Gastronomique:
" It was quite by accident as I worked in front of a chafing dish that the cordials caught fire. I thought it was ruined. The Prince and his friends were waiting. How could I begin all over? I tasted it. It was, I thought, the most delicious medley of sweet flavors I had ever tasted. I still think so. That accident of the flame was precisely what was needed to bring all those various instruments into one harmony of taste ... He ate the pancakes with a fork; but he used a spoon to capture the remaining syrup. He asked me the name of that which he had eaten with so much relish. I told him it was to be called Crêpes Princesse. He recognized that the pancake controlled the gender and that this was a compliment designed for him; but he protested with mock ferocity that there was a lady present. She was alert and rose to her feet and holding her little skirt wide with her hands she made him a curtsey. "Will you," said His Majesty, "change Crêpes Princesse to Crêpes Suzette?" Thus was born and baptized this confection, one taste of which, I really believe, would reform a cannibal into a civilized gentleman. The next day I received a present from the Prince, a jeweled ring, a panama hat and a cane. "
(źródło)
(zdjęcie)
Inne źródła, ja Larousse Gastronomique, uważają, że raczej główny kelner serwowałby przyjęcie księcia, niż Charpentier, który był za młody. Mniej fantastyczna wersja wyłania się z wywiadu Elsie Lee z Henrim z lat 50. W nim Charpentier wyjaśnia szczegółowo, że 'jego skomplikowana wersja rozpoczęła się od dania z naleśników z sosem owocowym, które jego przybrana matka przygotowywała na specjalne okazje'. Dodatek likieru był modny wśród paryskich kucharzy w tym czasie.
Inne źródła uważają, że danie zostało nazwane na cześć francuskiej aktorki Suzanne Reichenberg (1853–1924), która używała imienia Suzette, jako pseudonimu. W 1897 roku Reichenberg pojawiła się w Comédie-Française w roli pokojówki i serwowała naleśniki na scenie. Monsieur Joseph, właściciel Restaurant Marivaux, zapewniał crêpes. To on zdecydował o podpalaniu naleśników - po pierwsze, aby przyciągnąć uwagę publiczności, a po drugie, aby jedzenie było ciepłe dla jedzących je aktorów. Joseph był następnie dyrektorem w Paillard Restaurant w Paryżu, oraz pracował dla hotelu Savoy w Londynie.
W 1896 roku Oscar Tschirky opublikował przepis na 'Pancakes, Casino Style', ze wszystkim na miejscu, oprócz ostatecznego płomienia. Escoffier opisał Crêpes Suzette w angielskiej wersji Guide Culinaire z 1907 roku (wersja francuska 1903) tak samo, to jest bez podpalania.
Danie było specjalnością francuskiej restauracji Marie's w 1898 roku.
(źródło)
(zdjęcie)
No comments:
Post a Comment